Πρίν λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μου μια παλιά συνέντευξη ενός Ελληνα καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Χιούστον, ο οποίος σε κάποιο σημείο αναφέρθηκε στην Ελλάδα και στην ποίηση . Στα Αμερικάνικα Πανεπιστήμια οι Ελληνες διαπρέπουν ως καθηγητές γιατί οι ελληνικές οικογένειες θέλουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους και καλά κάνουν. Δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα οι πολιτικοί μας και το σύστημα έχουν βαλθεί να φάνε τους καλύτερους από την πρώτη δημοτικού έως το πανεπιστήμιο.
Ελεγε λοιπόν αυτός ο καθηγητής, ότι η μεγάλη ποίηση χρησιμοποιεί με τέτοια αλληλουχία τους συμβολισμούς που την κάνει να μοιάζει με τα ανώτερα μαθηματικά, δίνοντας ως παράδειγμα τον Καβάφη .
Το παρακάτω ποίημα είναι αφιερωμένο σ΄αυτούς που ΄΄φροντίζουν΄΄ για μας, χωρίς εμάς, εδώ και δεκαετίες.........
ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
Σ΄εβένινο κρεββάτι στολισμένο
με κοραλένιους αετούς, βαθυά κοιμάται
ό Νέρων - ασυνείδητος , ήσυχος , κ΄ευτυχής '
ακμαίος μές στήν ευρωστία τής σαρκός ,
καί στης νεότητος τ΄ωραίο σφρίγος .
Αλλά στην αίθουσα την αλαβάστρινη πού κλείνει
τών Αηνοβάρδων τό αρχαίο λαράριο
τί ανησυχοι πού είν΄οί Λαρήτες του .
Τρέμουν οί σπιτικοί μικροί Θεοί ,
καί προσπαθούν τ΄ασήμαντάτων σώματα νά κρύψουν .
Γιατί άκουσαν μιά απαίσια βοή ,
Θανάσιμή βοή την σκάλα ν΄αναβαίνει ,
βήματα σιδερένια πού τραντάζουν τά σκαλιά .
Καί λιγοθυμισμένοι τώρα οι άθλιοι Λάρητες ,
μέσα στο βάθος τού λαράριου χώνονται ,
ό ένας τόν άλλονα σκουντά καί σκουντουφλά ,
ό ένας μικρός Θεός πάνω στόν άλλο πέφτει
γιατί κατάλαβαν τί είδος βοή είναι τούτη ,
τάνοιωσαν πιά τα βήματα τών Εριννύων .
Μια ειρηνική επαναστάση χρειάζεται για να γίνουν τα αυτονόητα, αυτά λείπουν από την Ελλάδα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου